سنگی که درد سکون را می کشد،رفتن را می شناسد.
و کرمی که اشتیاق دویدن میسوزد،دویدن را می فهمدو درختی
که پا هایش در گل است،از پرواز بسیار می داند!آنها از حسرت به درد،
ازدرد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت رسیده اند.راه رفتن بیاموز
زیرا هر روز میتوانی از خودت تا خدا گام برداری.
دویدن بیاموز زیرا چه بهتر که از خودت تا خدا را بدوی.
وپرواز را یاد بگیر زیرا ناگزیر باید روزی از خودت تاخدا پر بزنی.
[ چهارشنبه 90/11/5 ] [ 7:37 عصر ] [ sina ]
