نگاهم کن نگاهم کن

تو چنگ شب گرفتارم

یه دریا توی چشمام دارم

ولی هرگز نمی بارم

به جز تو آشنایی نیست

رفیق و هم صدایی نیست

ولی حتی برای ما

پناهی جز جدایی نیست

منم از روزگار سوت و کور بی نفس خسته

ببین سبزینه ی فریاد تلخم تو گلو پژمرد

دوباره این من و دروازه های تا ابد بسته

تو بودی و تباهی رو توی چشمام نمی دیدی

تو یک دم غصه هامو از توی قلبم ندزدیدی

کسی ویرونی عشق و توی چشمام نمی بینه

تو هم مثل همه بودی ، تو هم من رو نفهمیدی

نگاهم کن نگاهم کن

که تو بند زمستونم

دچار عشقم اما

کنار تو نمی مونم

به جز تو آشنایی نیست رفیق و هم صدایی نیست

ولی حتی برای ما 

پناهی جز جدایی نیست

میلاد رحیمی