دو قطره آب که به نزدیک شوند،تشکیل یک  قطره بزرگتر می دهند...

اما دو تکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند!

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم،فهم دیگران برایمان مشکل تر،ودر نتیجه امکان بزرگتر

شدنمان نیز کاهش می یابد...

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ،به مراتب سر سخت تر ،و در رسیدن به هدف خود

لجوج تر ومصمم تر است .

سنگ ،پشت اولین مانع جدی می ایستد.

اما آب... راه خود را به سمت دریا می یابد.

در زندگی ،معنای واقعی سرسختی،استواری و مصمم بودن را،در دل نرمی و گذشت باید جست

و جو کرد.

گاهی لازم است کوتاه بیایی...

گاهی نمی توان بخشید و گذشت...اما می توان چشمان خود را بست وعبور کرد.

گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری...

گاهی نگاهت را به سمت دیگر بگیری...

ولی با آگاهی وشناخت...وآنگاه بخشیدن را خواهی آموخت.