هدف اصلی در مسأله قربانی، رسیدن به مقام عالی تقوا است.

قرآن در این زمینه میفرماید:

این قربانیان که زائران خانه خدا به هنگام توقف در منی ذبح می کنند،

گوشت یاخون آنها به خدا نمی رسد، بلکه هدف از قربانی،

شکوفا شدن روح ایثار و نشان دادنمیزان عشق و قرب به خدا و تقوا است. 

 هرگاه انسان بر سر دو راهی غریزه و وظیفه قرار گرفت

و غریزه را انتخاب کرد، به سویحیوانات گرویده

بلکه از حیوانات هم پست تر شده است،

چون از عقل و فکر و رهنمودهای انبیا استفاده نکرده است .

اما همین که انسان در این دو راهی خطرناک وظیفه را انتخاب کرد

و در خط ملائکه و پاکانقرار گرفت آنرا عید می گیرد،

به عنوان غریزه گرسنگی و تشنگی انسان را به استفاده از

آب و نان می کشاند، ولی وظیفه دستور می دهد که

در ماه رمضان خودداری کن، کسانیکه سی روز وظیفه را انتخاب کرده اند،

روز عید فطر را باید عید بگیرند، زیرا وظیفه را برغریزه ترجیح داده اند.

غریزه فرزند دوستی به ابراهیم (علیه السلام) می گوید:

اسماعیل(علیه السلام) را ذبحنکن، اما وظیفه می گوید: او را ذبح نما. 

حضرت ابراهیم(علیه السلام) در این دو راهی، رضای خداوند و وظیفه را بر تمایلات

شخصی خود و غریزه پیروز کرد، لذا باید آنرا عید بگیرد،

اگر در حدیث می خوانیم: هر روز

که در آن معصیت خدا نشود، عید است،

به همین معنا است که در برابر جاذبه های هوای

نفس در خط خدا قرار گرفته، هر گاه انسان بر خواسته

همه شیطان های درونی و بیرونی پا می نهد آن روز را باید عید بگیرد .