عصر یک جمعه دلگیر،

دلم گفت: بگویم، بنویسم،

که چرا عشق به انسان نرسیدست...

چرا آب به انسان نرسیدست،

و هنوزم که هنوز است، غم عشق به پایان نرسیدست،

بگو حافظ دل‌خسته ز شیراز بیاید،

بنویسد که هنوزم که هنوز است،

چرا یوسف گم‌گشته به کنعان نرسیدست و

چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست،

عصر این جمعه دلگیر، 

وجود تو کنار دل هر بی‌دل آشفته شود حس،

کجایی گل نرگس؟